Heit feiern mer im Schulhof es Feierwehrfeschd.


Heit feiern mer im Schulhof es Feierwehrfeschd.
Gelare sinn mer all als Gäschd
Mer henn die Ei`ladung ve`numme
unn sinn aach all gern doher kumme
unn unsrer gure Feierwehr-
erweisen mer so gern die Ehr
Unnerm Schatte vum alde Linnebäm
do fiehlen mer uns grad wie dehäm.
Do hucken mer drauß ganz uugesteert
unn feiern so, wie`s sich`s geheert-
Unn weil Sunndach heit esch, werd fer junge unn alte,
-so wie sich`s g`heert aach Kerch gehalte-

Ehr Leit, was denken er: was weer,
geeb`s nit bei uns die Feierwehr?
Wie gut daß bei uns aach junge Leit,
packen mit zu, sinn hilfsbereit?
Weil: wann`s im Derfel emool brennt,
kummt glei die Feierwehr gerennt-
unn bringt en Wolkebruch Wasser ins Haus,
bumbt se so manch en Keller aus-
Kummt, wu mer se braucht -glei off de Stell.-
prompt unn wie de Blitz so schnell-

Ä Vorbild fer die Chrischdenheit
-so denk ich mer, ehr liewe Leit:
wammers mool meecht recht ve`stehe-
des mißt in unsrer Feierwehr mer sehe:
Dodroff kummt doch aa als: Daß prompt unn schnell
en Chrischdemensch isch an de Stell
wu Not am Mann esch unn packt zu
guckt nit bloß ääfach zu in Ruh,
wanns gelt, daß mer sein Neigschde liebt
unn nit bloß mit Worte die Neigschdelieb iebt.
Dort, wu`n Mensch sich sorgt, dut queele
do derf`s an Menschlichkeit nit fehle.
Daß jeder an seim Blatz unn Ort
-so wie`s uns lehrt es biblisch Wort-
off sei Weis meecht Ve`antwortung traache
unn im Leewe `s Gure waache-
des män ich des zeigt- bei meiner Ehr-
em Chrischdemensch die Feierwehr
Zum annre esch im ganze Land
die Feierwehr devor bekannt,
daß se aach gud als se feire vesteht,
wanns sich um die Kam`radschaft dreht:
Esch de Brand erschd mool gelescht,
trefft gern mer sich als zu me klä Feschd,
Unn weil`s bei uns hot gure Wei.
Drum schenkt mer immer wirrer ei.
Machts Glas als voll bis hii zum Rand
unn löschd demit den annre Brand
wu em vun inne raus erhitzt
wann so mer bei de Ärwet schwitzt
Es Schoppeglas macht als sei Rund.
unn g`feiert werd so manchi Stund,
weil Esse unn Trinke Leib unn Seel sammehalt
unn die Gemeinschaft aach lewendisch erhalt.-

So -denk ich- mißt aach des fer en Chrischdemensch zehle:
Mer sell nit allää sich dorchs Leewe queele:
Derf dääle es Glick unn dääle die Not
so wie de Wei unns däglich Brot.-
unn wo mer `s Brot däält unn de Wei
kann die Gemeinschaft lewendisch sei
die Gemeinschaft mit Chrischdus, wu Jung und Alt
aach unnernanner zammehalt.
Was uns zu rer diefe Gemeinschaft vebind?
Gut, wammer immer wirrer sich druff b`sinnt:
off die Botschaft, die gud, wu "Evangelium" mer nennt,
wie jerer wäß, wu sei Biwwel kennt.

Die Geschicht aus die Biwwel, wu ich will vezehle,
-des kann unn will ich nit veheele-,
die esch bei viel im ganze Land
ve`traut unn im Grund gut bekannt.
Es esch die Geschicht vun dem Mensch mit Herz
wu menschlich mitfiehlt mit annre seim Schmerz.
Was muß der so lang doch die Hilf vemisse!
Was des fer e G`schicht esch, ob n er`s wisse?
Die steht bei Lukas im Neie Teschdament
werd `s Gleichnis vum Samariter genennt,
im zehde Kabiddel dud die drin schdehe,
wie jerer kann in de Biwwel drin sehe.
Die ve`zehlt vun dem, wu hot Erbarme
mit dem Opfer am Weg- dem Mensch, dem aarme

Vielleicht saacht mancher sich -ehr Leit-
"Was sell dann des? du liewe Zeit!
Was dut der uns die Zeit do schdehle!
Uns so e uralt Gschicht vezehle!
Die wu mer kennen !"-dut mied abwinke
weil em so was halt dut schdinke.
En annre, vielleicht, der saacht sich : "Gut,
daß mer des heit heere dut!
Weil mer allzuoft vemisst in unsre Daache
d`Menschlichkeit -Des muß ich saache.
Menschlichkeit esch des, was zehlt
grad weil`s an der so oft als fehlt:
daß mer werklich de Neigschde liebt
unn dodrin sich daach- däglich iebt!"

Unn wie bei so viel was die Biwwel bericht,
so esch`s aach heit in unserer G`schicht:
Immer was Neies kann mer dodraa entdecke
immer neie Ei`sichte will se wecke,
wammer werklich off se achte
Nit owwerflächlich bloß ehr Botschaft betrachte.
Und wann der ehre Frooche uns beweche
kann se werre uns zum Seeche.
En Seeche fer all- Ich mach kä Schbrich:
En Seche grad fer dich unn mich!

Unser Geschicht, wann ehr eich bīsinne
die dut aach mit rer Frooch beginne:
Des esch kän Zufall- so saach ich meer
daß die Frooch am Aafang weer.
En Mann der dut zu Jesus kumme
unn hot sich dobei vorgenumme,
daß er sei Frooch an Jesus richt
unn sei Frooch, die hot Gewicht:
Mäschder, -so dut er sei Frooch aafange-
was muß ich dun um ze erlange
es ewige Leewe- so leb off de Erd
daß mei Leewe Sinn hot un en Wert,
nit uhne Ziel unn Richtung treibt
daß es e Ziel hot, Sinn wu bleibt

Immer wirrer werd bericht
in rer biblische Geschicht,
wie Mensche an alle Ecke unn Enne
sich mit ehre Froche zu Jesus hiiwenne
Unn wieviel Frooche se als henn
wann se mit Jesus redde we`nn.
Unn des- so män ich- esch aar`ch wichtig
unn esch gut unn werklich richtig,
daß mer all- ob Junge ob Alde
unser Frooche nit fer uns behalte
Mer muß sich nit allää doch plooche
Gut, wammer als minanner frooche,
was des fer heit in unsrer Zeit
des, was mer glääwen, do bedeit.
Was es hääßt als Chrischd ze leewe
fer unser Plane, Hoffe Schdrewe
was fer Konsequenze sich dodrauß ergewwe
wammer im Sinn vun Jesus leewe
wammer heeren off sei Wort
fer jetzt un heit bei uns vor Ort.

Es esch in manch schlauem Buch ze leese
Daß en Mensch halt weer des Wese,
was sich froocht so viele Dinge:
Aach wie`s Leewe kennt gelinge
unn daß er viel Froche hot
iwwers Leewe unn de Dot

Unn so frocht aach der Mann gar nit vekehrt,
wu esch in de Schrift gelehrt.
Sei Froch esch zentral unn esch wichtig.
Daß en Mensch so froocht esch gut unn richtig
Nää, die Froch esch nit vekehrt
nooch em Lewe sein Sinn unn nooch seim Wert.

Unn doch esch de Wurm drin bei dem Mann seim Frooche.
Er frocht nit, weil ne was dut plooche.
Was den Mann- wie Lukas schreibt-
zu seim Frooche werklich treibt,
des esch, daß er in aller Schdill
bloß mol Jesus teschde will-
ne will vesuche, offs Glatteis ne fiehre,
wu`s em kann allzeleicht bassiere,
daß mer s Gleichgewicht veliert
fliecht of d`Nas unn esch blamiert

So mancher hot so`n Teschd aagfange
unn dem esch`s genauso gange.
Der wu will briefe so schlau unn schnell
werd selwert g`froocht glei off de Schdell.

Unn Jesus frocht frei unn uuvewehrt,
den Mann, wu määnt, er weer gelehrt-
frocht bevor der noch sich kann umdrehe:
"Wie dut`s in deiner Biwwel schdehe?"

Unn der annre wäß Bescheid.
Er gheert jo zu de gscheide Leit,
wu ind Schul nit henn gepennt`.
Esch änner wu sei Biwwel kennt:

Unn er antwort` mit dem gure Gebot
wu de Herrgott d`Mensche gewwe hot:
daß mer sell sein Herrgott liewe
unn die Lieb am Neigschde iewe.

Unn Jesus der lobt den gure Mann,
wu so richtig antworte kann.
"Recht hoschd `s gsaacht - die Lieb esch`s was zehlt
Wer liebt, hot`s Leewe nit vefehlt.
Jetzt leeb aach so! - du`s! mach`s! du iewe
die Lieb zu Gott unn dein Neigschde du liewe!

Es esch schun en Unnerschied unn vun Gewicht,
ob mer was lernt- bloß halt wie e Gedicht-
es lernt ausewennisch -uhne daß Herz es beriehrt
orrer ob des, was mer lernt uns ins Leewe neifiehrt
unn unser Leewe en gure Sinn findt
unn unser Glaawe Hand unn Fuß so gewinnt
uns beschimmt im Denke unn Schdrewe
so daß mer ausricht denooch sei Lewe

"Was de gsaacht hoschd jetzt- des du!"
Doch der Mann gebbt noch nit Ruh.
Wer esch mein Neigschder- saach -Jesus - mer: Wer?
Des esch sei Frooch- Unn was sehn meer?
Zu der Froch, wu hot Gewicht,
vezehlt Jesus e Gleichnisgeschicht,
wu off e annrer Frooch dut hiilenke
unn des wemmer jetzt bedenke-
er ve`zehlt so, daß mer mitfiehlt
wuhi die Froch am End dann zielt.
Nit: Wer esch mein Neigschder- mein Neigschder- fer mich?
Wem bin ich de Neigschde- Ich?

Die Geschicht, die esch bekannt
iwwerall bei uns im Land,
-unn ich denk aach bei uns alle-
wie do en Mensch unner die Raiwer esch gfalle.
Die henne ausgeplinnert herzlos roh
ne veschlache- ääfach so
halbdot, do liecht er in seim Blut
unn in de Sunn wu esch voll Glut
Liecht do als en aame Mann,
wu sich nit selwer helfe kann.

Do sieht er en Mensch, der kummt vun fern.
"Der helft mer bschdimmt, der helft mer gern.
Des esch en Prieschder- der wäß was vun Gott
Der loßt mich nit in meinre Not"

Doch der dut ääfach weirer gehe
so als deet er ne nit sehe.

Unn weirer brennt voll Macht un Wut
die hitzig Sunn mit ehrer Glut

"Dut sich dann iwwer mich, den aarme
werklich kään Mensch do erbarme?
Wie bin ich doch so ar`sch gequeelt!
Wie schlimm wann`d Menschlichkeit nix zehlt!"

Unn dann denooch kummt wirrer wer
off dere gfehrlich Schdroß deher
unn aach der, mer sieht `s em an:
esch so was wie en Kerchemann-
"Der kennt ganz bschdimmt es gettlich Gebot,
was Gott uns Mensche gewwe hot-
der wäß was Gott will. Der helft mer am End
so daß sich mei Uuglick vun Grund off wendt"

Doch aach der dut weirer gehe-
dut, als deet er ne nit sehe.

Unn ganz zum Schluß- en fremmer Mann
esch`s, wu helfe will unn kann.
Obwohl mer des nit kann beschdreite:
Der esch im Grund en halwe Heide.
Er esch aus Samarie- en Samariter
Unn e Feindschaft alt unn bitter
trennt - unn des esch altbekannt-
die Mensche - wie mit Grääwe- dort im Land.

Doch grad der dut nooch em sehe
dut nit wie d`annre weirer gehe.
Holt sein Proviant unn hot debei
Eel aus Olive unn aach Wei
Unn weil der im Kopp ganz hell
helft er domit off de Schdell
gießt vum Eel unn gießt vum Wei
ewwes in die Wund mool nei

An der Schdell meecht ich innehalte
unn sag des jetzt fer junge unn Alde
-unn sach des aach nit so zum Scherz-:
Do schlacht em Winzersmann es Herz,
wo von dem die Red sell sei
was sei Ärwet esch: vum Wei

Der hot gewißt, der gute Mann,
daß mer d` Wei nit bloß gut trinke kann,
daß der nit gut dut bloß im Mund,
daß der fer en Mensch aach esch gesund:
Wammer n` sich gennt mit Maß unn Ziel
Off gut deitsch: vum nit sauft zuviel-
Der Mann war aach en ganz schlauer-
der hot gewißt sogar genauer:
-unn des bevor Louis Paschdör `s hot entdeckt
was fer e Kraft esch drin veschdeckt:
Wammer mi`m Alkohol drin desinfiziert
sinn die Bazille ruiniert.
Weil die henn kenn so`n solide Maache
Kennen nit soviel vetraache.
Awwer aach fer de Mensch, do gelt wie g`sacht-
wie bei jeder Sach esch`s so : daß es Quantum es macht.
Mer soll halt nix do iwwertreiwe
unn schää do offem Erdborm bleiwe
Daß mer de Wei, wu so funkelt im Glas
trinkt im rechte, gure Maß
unn nit sauft so wie`s Vieh im Schdall
sein Rhodter Piff off äämol all
unn daß mer`n däält in froher Rund
Dann dut er gut unn esch aach g`sund.
So eschs schunn immer- so sells aach bleiwe
Mer derf halt nix bees iwwertreiwe!

Sogar fer d`Religion dut`s gelte!
Drum dut Jesus den Mensch gar schelte,
wu määnt, er glääbt ganz fromm an Gott
unn esch im Grund doch bloß bigott
Dut offs Biwwelwort so lausche,
daß er sich draa dut berausche
doch er dut sein Gott nit ehre
daß er IHM aach offs Wort deet heere
unn dann so mit Nichternheit
g`schdalte sei Leewe unn die Zeit.

Unn domit sinn mer mittedrin wirrer bei unsrer Geschicht,
wie se Jesus uns bericht.
vun dem Mann, wu d` Wund dut gut versorge
Bringt ne rei in d` Wertschaft. Am neigschde Morche
saacht er zum Wert:"Veīsorg mer den Mann
bis der sich selwert helfe kann!"
Wanns Geld nit langt -du kennschd mich doch.
Kumm ball zerick. Ich zahl`s denooch!

Soweit die Gschicht, wu Jesus vezehlt
unn zeigt, wie`s esch wann`s an Barmherzigkeit fehlt
Wann die Mensche sinn im Land
uhne Herz - voll Uuveschdand.
Froochen nit noch em gettliche Wille,
wie mer ne recht kennt erfille.

Unn Jesus der froocht: "Kumm saach mer, heer!
Wer war do de Neigschde - wer?"
Unn der kluge fromme Mann -
nix annres als des jetzt saache kann:
"Der Mann, der barmherzig, wu do zupackt mit Herz
unn helft -wie sich`s g`heert- dem Mensch in seim Schmerz!"

Unn Jesus -der sacht do bloß ääns noch dezu:
"Genau so wie der- so mach`s aach du!"

Soweit vun Jesus die Beischbielg`schicht
wie se Sankt Lukas uns bericht,
um uns zu zeige, wie Gott sein Wille
in unserm Leewe mer erfille.
"Genau so wie der Fremme, so mach`s aach du!"
Des esch fer die G`schicht die Moral aach dezu,
nit so mach`s wie die, wu gehn ve`bei
-unn wann se noch so fromm wenn sei-
unn die Moral gelt so noch heit
gelt grad jetzt, in unsrer Zeit

Chrischdemensche, wu offdun ehr Mund fer die Schdumme
-fer die, wu im Leewe sunscht sinn immer die Dumme-
wu sich ei`setzen fer Friede unn Gerechtigkeit
geche es Uurecht, die Schlechtigkeit
unn dun aach an Kräft nit spare
fer die Umwelt ze bewahre-
des esch`s, was braucht heit unser Zeit!
So Mensche braucht`s- so Chrischdeleit
wu aach do nit lang frooche: Was dut es meer nitze?
Weil die Schepfung muß mer schitze,
daß käner mool vegewens ruft:
Sauwer Wasser! Sauweri Luft!

Unn doch dut des so manch en steere
unn mer muß do manchmool heere:
Die Kerch sell sich bloß mi`m Himmel befasse
alles annre sell se losse
sell sich raushalte aus alle weltliche Dinge.
Doch Jesus will uns dohii bringe,
daß mer zuwenden uns der Welt,
in der meischd bloß gelt Gut unn Geld
unn daß mer um `s Iwwel abzewenne
zupacke dun an alle Enne

Drum sellnmer mit Hand - Fieß, Mund unn Aache
mit Fantasie unn Begeischd`rung des waache
Unn Jesus braucht uns - als sein Mund
damit de gettliche Wille de Mensche werd kund
Sei Fieß selln mer sei- zu de Mensche gehe
sei Aache, wu fer all nooch em Rechte dun sehe
Als sei Ohr sinn mer gfroocht, wu off de annre heert
als sei Hand, wu mit zupackt, dem Iwwel aach wehrt
Unn jerer des an seim Platz unn Ort
-so wie es saacht uns- es gettlich Wort

Unn wieviel hungern, daß mer se veschdeht,
-ne zuheert, unn aach zu ene geht
Es waarten off e gures Wort
so viel Mensche an unserm Ort
Off en offnes Ohr unn Herz unn Hand
waarten die Mensche in Schdadt unn Land-
Iwwerall off de Erd die Menschheit schreit
nooch Friede unn Brot unn Gerechtigkeit
Iwwerall dut des not, daß mer deet iewe
ob nah- ob fern die Neechschdeliewe

Mer leewen doch, ehr liewe Leit,
heitzedachs doch in rer Zeit,
wu viel Mensche peifen off Jesus sei Wort
saachen: "Bleib mer demit fort-
mit deim Bete unn Glaawe unn so Sache".
Wenn ich des heer, do muß ich lache!
Christsei -weer vun geschdern? - fer alde Leit?
Nix fer uns unn unser Zeit?
Abgschdanne -weltfremd- zu nix gut?
- Unn macht doch zem Lewe Mut.-
Des chrischdliche Zeitalder- des weer vegange?
` s hot im Grund noch gar nit recht aagfange!!
Unn aafange muß es, wann die Welt
noch e Zukunft hawwe sellt.
So esch`s, so sells sei. In Jesus seim Name.
Drum saach ich: Amen, Amen, Amen

TOP